അലമാരയിലെ ചിതല്‍പുറ്റില്‍ ഏതോ
അവധൂതന്‍റെ കവിത മരിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നു
മരുഭൂമികള്‍ തേടിയുള്ള യാത്രയില്‍
മനസ്സില്‍ മാനവികത മരണം വരിക്കുന്നു
വാക്ക് വറ്റിയ മഷിപ്പേനയില്‍ നിന്നും
നോക്ക് വിപ്ലവം പിറക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍
പട്ടിണി കോര്‍ത്ത ജപമാലയില്‍
ആത്മാവിനായ്‌ മദ്ധ്യസ്ഥ പ്രാര്‍ത്ഥന
കുരിശില്‍ നിന്നും കുമ്പസാരക്കൂട്ടിലേക്ക്
ദൈവപുത്രന്‍ പറിച്ചു നടപ്പെട്ടപ്പോള്‍
തിരിച്ചറിവില്ലാത്ത ബാല്യങ്ങള്‍
ദേവാലയ പടിയില്‍ വിശുദ്ധ ഭിക്ഷാടകര്‍
എനിക്കെഴുതാന്‍ പേനയും മനസ്സും തന്നവര്‍
എന്റെ ഓര്‍മ്മകളെ വേട്ടയാടി തുടങ്ങുമ്പോള്‍
ആ അവദൂതന്റെ അടഞ്ഞ പുസ്തകത്താളില്‍
എന്റെ കവിതയുടെ മരണം സംഭവിക്കുന്നു
ഇന്നലത്തെ പെരുമഴയില്‍ നനഞ്ഞൊലിച്ച
എന്റെ നിര്‍വികാരതയുടെ നിലവിളികളില്‍
ഞാന്‍ ദൈവത്തിനും പിശാചിനുമിടയില്‍
സന്ധി ഭാഷണത്തിനുള്ള ഭാഷ തിരയുന്നു
പട്ടിണി കോര്‍ത്ത ജപമാലയില്‍
ആത്മാവിനായ്‌ മദ്ധ്യസ്ഥ പ്രാര്‍ത്ഥന
കുരിശില്‍ നിന്നും കുമ്പസാരക്കൂട്ടിലേക്ക്
ദൈവപുത്രന്‍ പറിച്ചു നടപ്പെട്ടപ്പോള്‍
തിരിച്ചറിവില്ലാത്ത ബാല്യങ്ങള്‍
ദേവാലയ പടിയില്‍ വിശുദ്ധ ഭിക്ഷാടകര്‍
എനിക്കെഴുതാന്‍ പേനയും മനസ്സും തന്നവര്‍
എന്റെ ഓര്‍മ്മകളെ വേട്ടയാടി തുടങ്ങുമ്പോള്‍
ആ അവദൂതന്റെ അടഞ്ഞ പുസ്തകത്താളില്‍
എന്റെ കവിതയുടെ മരണം സംഭവിക്കുന്നു
ഇന്നലത്തെ പെരുമഴയില്‍ നനഞ്ഞൊലിച്ച
എന്റെ നിര്‍വികാരതയുടെ നിലവിളികളില്‍
ഞാന്‍ ദൈവത്തിനും പിശാചിനുമിടയില്‍
സന്ധി ഭാഷണത്തിനുള്ള ഭാഷ തിരയുന്നു
Posted in:
0 comments:
Post a Comment